"Küründen Kabare”; bu gün hala toplumsal şiddetin en açık şekline maruz kalan bir trans bireyin hikayesini bu kez farklılıklar üzerinden değil, benzerlikler üzerinden anlatmayı seçiyor. "Tarihi gerçekten ezilenler yazacaksa, başrol bizim olmalı.”diyen ve hayatta kalmak için direnen "Serpil”in trajik ama bir o kadarda ironik hikayesinin gerçek olaylarla kurgulandığı oyun için özel kostüm ve sahne dekoru hazırlandı.

Seyhan Arman’ın yazıp oynadığı Küründen Kabare’yi Melisa İclal Yamanarda yönetti. Dramaturgluğunu Sinem Özlek’in yaptığı oyunun, dekor ve kostüm tasarımı; Aslı Ersüzer’e, ışık tasarımı ise Cem Yılmazer’e ait. Oyun, Beşiktaş Belediye Başkanı Murat Hazinedar’ın da desteği ile prömiyerini 13 Nisan Perşembe günü Afife Jale Tiyatrosu’nda yapacak.

"Küründen Kabare” ile herkesi şaşırtmaya, duygulandırmaya, güldürmeye ama en çok kendini sorgulatmaya hazırlanan Seyhan Arman, "Ben gerçeğin ta kendisiyim.” dediği "Serpil” karakteri için şunları söyledi: "Küründen Kabare’de bir zamanlar haber bültenlerinde dehşet saçarken gördüğünüz, o çok eğlendiğiniz mekandaki şen şakrak solistliğinden bildiğiniz, yoldan geçerken çaktırmadan süzdüğünüz, cinayet haberlerinde ne de sık rastladığınız… ama transseksüellikle ilgili ne kadar fikriniz, olumlu ya da olumsuz ne kadar önyargınız olursa olsun aslında daha önce hiç tanışmadığınız Serpil’le tanışacaksınız. Küründen Kabare, bu toplumda bir transseksüel olarak yaşamanın hikayesini içerden bir bakışla anlatıyor.”

Küründen Kabare Hakkında

Küçük yaşlarda, okulda aslında başarılı da bir öğrenciyken kendisindeki farklılığı ağabeyi, babası ve çevresindekiler fark edip psikolojik ve fiziksel şiddet uygulamaya başlayınca çaresiz ailesinin yanından Ankara’ya, ordan da İstanbul’a kaçan Serpil, şimdi 30’lu yaşlarında, … Yirmi bin dolara mal ettiği kadınlığıyla bir trans bireydir.

Bir yandan, sonunda bulduğu "en iyi seçenek”le telefonda devre mülk tatil satmaya, bunu yapabilmek için her telefonla müşterisinin, patronunun kısacası "diğerleri”nin beklentisini karşılamaya çalışırken, bir yandan da alay edilen çocukluğundan, yıllardır görmediği ailesine, seks işçiliği, radyo dj’liği yaptığı zamanlardan, ilk uzun ilişki serüvenine, Sarı Sinan’ın adamlarından canını kurtarmak için kendine Diyarbakırlı Deli Serpil lakabını yapıştırıvermesinden, ilk "çark”a çıkma deneyimine, bu toplumda bir transseksüel olarak yaşamanın hikayesini içerden bir bakışla seyirciyle paylaşır.

Serpil, herkes ya da herhangi biri gibi şu sıralar gerçekten bir call center’da çalışmakta mıdır yoksa alışık olunduğu üzre çoktan bir trans cinayetine kurban mı gitmiştir? Muammadır. Herkesin her gün daha fazla para kazanmak ya da işten kovulmamak, birine kendini beğendirmek ya da onaylanmak, iyi geçinmek, aman başını belaya sokmamak için şekilden şekle girdiği bir dünyada Serpil "kendi gibi olmak”tan başka bir "tercih” yapmamıştır... Geriye kalan ya da yaşamaya zorlandığı hayatsa, herkes gibi, onun için de; içinde toplumsal ahlaktan ezberlenmiş ön yargılara, ekonomik zorluklardan, aile hayatına pek çok denklemi barındıran maruz bırakılmış bir zorluklar ve zorunluluklar silsilesidir aslında.

"Küründen Kabare”; bu gün hala toplumsal şiddetin en açık şekline maruz kalan bir trans bireyin hikayesini bu kez farklılıklar üzerinden değil, benzerlikler üzerinden anlatmayı seçiyor ve seks işçiliği de yapmış, tacizler, karakollar, dayaklar da görmüş geçirmiş, sonuçta belki herkesten fazla ama aynı zamanda herkes gibi hayatta kalmak için direnen Serpil’in trajik ama bir o kadar da ironik hikayesini, gerçek olaylarla kurguyu iç içe geçiren bir oyunla sahneye taşıyor ve aslında pek çok biçimde iliklerimize kadar işlemiş toplumsal iki yüzlülüğümüzle bizi bir kez daha hesaplaşmaya çağırıyor.