Derleyen: Hüsnü ÇORUK


Bir jenerik müziği sürükleyeceği diziden hem bu denli uzakta hem de bu kadar etkileyici nasıl olabilir hiç anlayabilmiş değilim. Örneğin bir dram veya sonu trajedi ile bitecek bir dizi için çok daha uygun sayılabilirdi. Tabii besteci John Barry'deydi maharet. James Bond ana temasıyla da unutulmayacak bir film serisini süslemişti.

Böylece müzik kaynaklarıma, yani pikap ve radyoya çağın bu teknolojik mucizesi de eklenmiş oldu. Geceleri herkes uykuya çekildikten sonra ise en az yarım saat kadar müzik içinde yolculuk yapıyordum. İhtiyaçtı bu, bir nevi dış dünyayı keşfetmenin yollarından biriydi. Gece müziği, klasik müzik, pop müziği, aklınıza ne gelirse, elim hangi kanalı bulursa. 

Mekanım yatak odam, alt mekan ise yorganımın içiydi. Koskoca kulplu ve pilli radyomuzu her gece yanıma alıyor, ses hacmini aynı odada yattığım kardeşimi uyandırmamak için en düşük tonda  tutarak müzikle özgürleşiyordum. Tabii radyoyu okula giderken bir kere bile toplamadığım dağınık yatakta bazen unutup bizimkilerin gün boyu "radyo nerde yahu?" diye önce hayıflanıp sonra zaman zaman sinirlenmelerini engelleyemiyordum. Aklımın bir karış havada olacağı zaman dilimine girmiştim.

Bir bayan arkadaşım yıllar sonra mutsuz evliliği sırasında müziğe sığındığını söylemişti. Hani öyle derler ya, arabesk ruhlu kocası, kadın klasik müzik  veya pop müzik dinlemek istediğinde ne bu "gıy gıy" diyerek kanalı değiştirirken kadın çekildiği ayrı bir odada zihninde müzik üretiyormuş.  Sanatın bu kolu sanki her derde deva gibi, tutunacak bir dal gibi. Bunu ileride fazlasıyla anlayacak ve müziği hep kurtarıcı olarak görecektim...