Yalnızca dört kişinin çalıştığı ve 1939 yılından beri açık istasyonun bir tarafında ise sarp bir uçurum bulunuyor, yani buradaki yaşam insanlardan tamamen izole, hava koşulları da sert. İstasyon çalışanlarına ise yiyecek yılda yalnızca bir kez helikopterle gidiyor.

İstasyonda alınan hava durumu bilgileri önce başkente, sonra Novosibirsk'e oradan da Rusya'daki diğer büyük istasyonlara gidiyor. Burada alınan veriler Sibirya hava sahasından geçen pilotların yanı sıra nehirlerdeki su miktarını ölçmeye ve iklim değişikliği incelemelerine yardımcı oluyor.

İstasyonun enerjisi de güneş panelleri ve dizel yakıtlı bir jeneratörle sağlanıyor. Kışları akşam vakti jeneratör açıldığında yaşam başlıyor, bilgisayarlar ve televizyonlar açılabiliyor.

Gündüzleri ise çalışanlar kar toplayarak çamaşır yıkıyor, ısınma, yıkanma ihtiyaçları için odun kırıyor. Eriyen kar suyu da yeterli asit miktarını taşımadığı için içine bir damla limon asidi ekleniyor. Yazları da su ihtiyacı çatıdan akan yağmur suyu ile gideriliyor. Fakat istasyonun ünlü ve ilginç bir başka yönü bulunuyor, hatta ‘dünyanın en yalnız tuvaleti' olarak anılıyor. Uçurumun kenarında ve dışarıda bulunan tuvalete girildiğinde ‘nefesiniz kesiliyor.'