Derleyen:@Hüsnü ÇORUK

Anadolu rock’un diğer kahramanları Cem Karaca, gerçek dinleyiciyi eserlerinin içine çeken çekerken onu sadece dinlemenin zevkinin sınırlarında bırakmıyordu. Eserlerine kulak verenleri duygunun çeşitli katmanlarında içtenlikle dolaştırabilme yeteneğine sahip sahici bir sanatçıydı. Bir kere kapıldınız mı, o parçaların söz ve bestesinden oluşan dünyasından kolay kolay kopamazdınız. Aslında tür olarak Anadolu rock’un genel özelliği de denilebilir buna.

                        

İnanılmaz güzellikte bir bileşkeydi. Ersen ve grubu Dadaşlar’ın oluşma öyküsü tuhaftır. Cem ile ilk tanışmasında Cem’in grubu Kardaşlar, Ersen’in ki ise Moğollar’dır. Artık solistler mi değişir yoksa gruplar mı, tam bir değiş tokuş olur. Ersen grubunun adını ” Kardaşlar kuzey tabiridir, Doğuda ad Dadaşlar’dır” der ve yeniliğe önce isimden başlar. Ersen, Anadolu Rock’ın sanki daha coşkulu, daha neşeye ve cümbüşe doğru bir tarafını teşkil ediyor gibi gelmiştir hep. Ancak biliyorum ki bu yanlış ve anlamsız bir algılama. Fizik üzerinden yürütülen saçma bir yorum. Yine de söylediğim bu yargı zihnimin bir tarafında bekler durur. Bunda Ersen’in hep güler yüzü ve neşeden haz duyar gibi bir ifadeye sahip hemen hiç değişmeyen (en azından Medya önünde ve sahnede) yüz ifadesi önemli galiba.

Ersen 1972 yılında Kozan Dağı ile girdiği alanda çok önemli ve sevilen eserler yorumladı. ” Üç derdim var birbirinden seçilmez, bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm”. Karaoğlan’ın unutulmaz dizeleriyle 1974 yılında bu muhteşem plak piyasaya verilir. Elektro gitarda, Fehiman Uğurdemir harikalar yaratır (denildiğine göre Kurtalan Ekspres’in gitaristi BAHADIR Akkuzu’yu da çalış tekniğiyle etkilemiştir).

 

 Vatan Bizim, Ülke Bizim, askerliğe övgü niteliğinde ‘Aman Tertip Can Tertip’ (Esmeray’ın buğulu sesiyle hüzün taşıyan Gel Tezkere ile birlikte askerlik kavramına ilişkin en önemli diğer eser ) ve ‘Kalbimdeki Acı’ gibi eserleriyle önemli ve kendisine sadık bir dinleyici sayısına ulaştı. Ersen’in bana göre şanssızlığı İlhan İrem’inkiyle aynıdır. Aslında şanssızlık dediğim şey aslında müdavimlerini gördükçe hiç olmamış gibidir. Diş ve ağız yapısı farklılığı nedeniyle Ersen bazen zorlanır veya abartır gibi bir duygu bırakır sesiyle. Ya da bana öyle gelir. Selda  ise Allah vergisi güzellikte sesiyle dinleyicisini alır götürür.

Bedenine uymayan yumuşaklıkta pürüzsüz ve tüm renkleri harcamadan verebilen sesiyle türkülere modern düzenlemelerle hayat vermiş ve Anadolu Rock müziğin çok önemli temsilcilerinden biri sıfatını hakkıyla kazanmıştır. Tek bir plağını söyleyin deseler, zorlansam bile ‘Adaletin bu mu dünya’ ilk sırayı kapar. Bizlerin müzikte içine düştüğümüz ( o yıllarda) en önemli yanlış sanatçıyı (ki bugün sanatçı payesini üzerlerine zorla, çeşitli ilişkilerle konduranların ve her önüne gelene sanatçı diyerek bu kavramı ucuzlatan bizlerin sanatçı kavramıyla ilgili çok iyi düşünmesi gerek, gerçek olanla olmayanı ayırdetmek için) siyasi görüşüne göre ayırmak, böylece sanatı değil de siyasi kimliği kutsamak. Böylece aslında sanatı ve sanatçıyı katletmek…