İlkokulda yaz tatili bitişinde böyle bir kompozisyon yazdırırdı öğretmenimiz. Üç ay okul tatili boyunca her gün yorgunluktan bayılana kadar oynardım, daha ne yapayım? Bu yaşlarda aynı kompozisyonu isteyen biri olsa neler yazardım diye, oturdum klavyenin başına.

Biraz gezdim dolaştım. Taş evleri, ahşap evleri, beton evleri, kerpiç evleriyle farklı farklı evler gördüm... Her birinde oturan bir diğerinde yaşamak ister. Yerinde mutlu olmayan, olduğu yeri beğenmediği için olduğu yere iyi bakmayıp hep ya geçmişe ya gideceği yöne bakan bir toplumuz. Oysa penceresinde bir saksı çiçekle güzelleşmeyecek ev yoktur. Uzun zamandır görmediğim bir çiçek gördüm bir evin penceresinde peynir tenekesinin içine dikilmiş. Nasıl mutlu oldum! Kapı önünde yaprak saran teyzeden rica ettim, bana tohum verdi.

Dünya kupasını izledim. Brezilya’ya üzüldüm ama onlar hiç olmazsa Dünya Kupası’na katılabilmişlerdi. Onca futbol programında sabahlara kadar Türk futbolu hakkında konuşuluyor ama yine de dünya kupasına gidemedik. Belki daha da çok tartışma programı olmalı. Belki o zaman spora yatırım yapmadan futbolumuzu geliştirebiliriz.

Çok güzel işler yapan insanlar tanıdım. Kötü giden onca şeye rağmen, tamamen bireysel çabalarla ne güzel işler yapılıyor! Kendi kendilerine müzeler, eğitim kurumları, alternatif turizm tesisleri, tarım işletmeleri... Hiç destek almadan hatta engellenerek. Ama başarmışlar. Çok da ilgi görüyorlar, ne güzel! Bu yaz tatilinde, iyi bir iş yapmış olmanın verdiği hazzın her zorluğa katlanmaya değecek kadar büyük olduğunu bu insanların gözlerinde gördüm. İsteyenin başarabileceğini gördüm.

Bu yaz tatilinde, evlatları okuyabilsin diye kavurucu sıcaklarda en ağır işleri yapan anne, babalar tanıdım. Eğitimli işsizlerin artışta olduğu bugünlerde bile, çocuklarının üniversite mezunu olursa daha iyi para kazanacağı ümidiyle kendileri gibi sürünmesin diye canını dişine takmış okul parası biriktirmeye çalışan anne-babalar... Ben tatil yaparken onlar ter içinde çalışıyordu, üzüldüm. Bazı gençlerin bu çabayı pek takdir etmediğini görüp daha da üzüldüm bu yaz tatilinde. Belki iş bulamayacakları düşüncesiyle bu çabayı önemsiz, gereksiz buluyorlar. Başka gençler de tanıdım. Anadolu’nun çeşitli yerlerinden pırıl pırıl…  Onlar üniversite mezunu maaşı alabilmek için değil ilgi duydukları bir alanda eğitim almak ve o konuda dünya çapında bir isim olmak hedefiyle üniversite sınavlarına hazırlanıyordu. Gözlerim doldu, onlar bıcır bıcır bir şeyler anlatırken.

Kavga gürültüyle, gelecek endişesiyle kavrulurken yüreğim… Gençler, güzel işler yapanlar, penceresinin önüne bir saksı çiçek koyanlar yüreğime su serpti, bu yaz tatilinde.