30’lu yaşlarında genç bir adam A... Hayata adeta yeniden başlama heyecanı taşıyor yüzünde. Bundan birkaç sene önce başladığı insan kaçakçılığında 7’nci ayında yakayı ele vermiş. 9 ay cezaevinde yatmış. Hala teklifler alıyor ama o yeni bir hayata başlayacağını, çünkü o paranın kirli olduğunu söylüyor, kısık da olsa umut taşıyan ve utanan gözlerle.

Soruyoruz her şeyi yanıtlıyor:

"Buralardaydım hep. Bu işler yeni başladığında bir baktım büyük paralar dönüyor. Arkadaşlar beynimi yıkadı. ‘Ne kaybederim? Kötü bir şey yapmayacağım, insanlara yardımcı olacağım’ diye düşündüm. O zamanlar şimdiki gibi böyle kalabalıklar yoktu.  Önce getir götür işiyle başladım. ‘Nokta’ deriz. Söylenen noktalara insanları götürüyordum. Sonra bir üst kademeye geçtim. İnsan topluyordum. Birbirini hiç görmezsin bu işte. Tamamen telefonla haberleşme sağlanır. 20-30 kişi topladım mı haber verirdim. 1000 -1500 Euro kişi başı ücretten yüzde 10 alırsın. Biz böyle 40 kişilik bota 70 kişi doldurmazdık. Daha güvenliydi bizim işimiz. 20 kişilik botlarla gönderirdik. En fazla 5 kişi fazla binerdi. Haftada 1, bazen 2 haftada bot çıkarırdık. Şimdi günlerce onlarca bot çıkarıyorlar.”

"Baktım başka kademelerde daha çok para var. O kademelere gelmeyi hayal ediyordum ki, meğer polisin takibindeymişiz. İzleniyormuşuz aylardır. Bir gece botu yola çıkaracakken yakalandık. O zaman poliste insanların öldüğünü duyunca midem bulandı. 5 yıl ceza aldım. 10 ay yattım tahliye oldum. Ve yemin ettim. Bir daha asla bu işi yapmam.Bu iş o kadar kolay ki! Al bin dolara bir bot, bir motor, topl a insanları... Çocuk bile yapar. Çık sokağa yüzlerce insan zaten gitmek için bekliyor. Adam toplamak da zor değil. Şimdi yeni yöntem çıkmış. Daha önce birkaç kez denemiş, parasını da kaptırmış olanlar 10-20 kişi bir araya geliyor, bir bot alıyor, çıkıyor adaya. Kaçakçılara para vermek istemiyorlar. Adamlar yolu öğrenmiş, kendi kaçıyor. Kış ayları yaklaştıkça hem kaçış tarifesi artıyor 2 bin Euro’ya çıkıyor hem de bu sefer gezi tekneleri, yatlar, gemilerle başka yolları deniyorlar. ”

‘BU HARAM BİR YARDIM’

"Bu işten kazanılan para helal değil. Kirli para. Yemin ettim, dönmem. Bir daha hayatta yapmam. Aslında iyi tarafı da var. Dünyanın yapmadığını bu insanlar yapıyor. Gelmişler zebil ziyan, ülkelerinde savaş var. Sen onlara yardımcı oluyorsun. Ama yine de haram. O zaman kazandığım bütün parayı nasılsa hep gelecek diye har vurup harman savurdum. Şimdi 5 kuruşum yok parasızım. Bazen önüme gelip para yığıyorlar. ‘Hayır’ diyorum. ‘Gel ortak olalım’ diyorlar. Kabul etmiyorum.”

DÜNYA HERKESİNDİR

M. kaçma hazırlığında. 2 yıldır Türkiye’de çalışıyor. Almanya’ya geçmek istiyor ve anlatıyor: "Botu ben kullanacağım için para vermeyeceğim. Daha önce denizde kullanmadım ama kolay. Ben iyi şoförüm. Burada insan kaçakçılığı yapan arkadaşlarım da var. Çoğu paralarını kaçmak isterken kaptırdığı için kendi bu işi yapmaya başladı. Ben dünyaya şunu sormak istiyorum: Dünya herkesindir. Yasal değil de neden kaçak sığınıyoruz?”

HER ŞEYİMİ KAÇAKÇILARA VERDİM

Z. oğlu Yusuf’la yiyecek bir şeyler aramaya çıkmış. Başlarına gelen birçok Suriyeli göçmenin başına gelenle benzer hikâye... "İzmir’e, Yunan’a kaçmak için gelmeye karar verdik. Bir insan kaçakçısıyla tanıştım. Bota bindik. 3200 dolarım vardı, hepsini verdim. Tam yaklaşmışken bota birileri yaklaşıp patlattı. Bir baktık kaçakçı yaklaştı, bizi diğer botla kurtardı ama sonra kayboldu. İzmir’e birilerinden otobüs parası alıp geri döndük. Adamı bir bulsam... Her şeyim gitti. Hayatta hiçbir şeyim kalmadı ailemden başka. Ama ölsem kamplara gitmem bir Türkmen olarak. O da bir anlamda esaret bizim için.”

Bir tek o kaldı

Ola 23 yaşında. 2 çocuğuyla 5 kuruşsuz Basmane’de kalakalmış. Geçen sene İsviçre’ye giden kocasının gönderdiği parayı insan kaçakçılarına kaptırmış. "Ben kaldım yine” diye uğurluyordu gidenleri...

Banu ŞEN (HÜRRİYET)